Даниел Либескинд

Даниел Либескинд е роден и го поминал своето детство во Полска во 1946 година со неговото семејство од еврејско потекло кое го преживеа холокаустот. Таму Даниел негувал страст кон музиката и по завршувањето на студиите се преселил во Тел Авив, Израел. Благодарение на добивката на стипендија понудена од фондацијата за култура Америка-Израел, момчето се пресели во toујорк каде што, неколку години подоцна, се запиша на архитектонскиот факултет.

Даниел Либескинд

Преку курсеви што се одржуваат во Лондон, Даниел Либескинд започнува да предава во разни лондонски училишта, но и во САД и Јапонија.

Во 1978 доаѓа неговиот прв проект, склона зграда што оди спротивно на геометриските правила, по повод натпревар за обнова на област во Берлин.

После неколку години, Даниел пристигнува и во Италија, токму во Милано каде поставува експериментална лабораторија. Архитектот го дефинира полуостровот како убава земја дури и ако не е можно да се изврши неговата работа во него. Веднаш по овој престој во Италија тој одлучува да прифати да работи во Лос Анџелес во Центарот за уметности и хуманистички науки.

Од овој момент, Даниел Либескинд ја започна својата кариера како архивар, кој го наведе да стане познат низ целиот свет, создавајќи дела кои се модерни, но во исто време и важни на историско и културно ниво.

Дизајн филозофија и преовладувачки карактеристики на Даниел Либескинд

Архитектот Даниел Либескинд има своја филозофија за дизајн која се заснова на континуирано истражување за никогаш да не се создаде нешто што било претходно.
Таа ја дефинира архитектурата како јазик на комуникација, преку кој можат да се достигнат непознати и мистериозни аспекти. Според Даниел, оваа уметност е секогаш поврзана со меморијата, особено кога се спроведуваат проекти што имаат врска со трагедии што веќе се случиле.

Во врска со овој аспект, Либескинд создаде две дела поврзани со историјата, еврејскиот музеј во Берлин и земја Зеро во Newујорк.
Архитектот го толкува просторот на поинаков начин од другите.
Всушност, тој ја смета оваа димензија како нешто социјално и културно, исто така поврзано со имагинацијата и невидливото. Просторот е затоа нешто што надминува она што можете да го видите и токму поради оваа причина Даниел ги создава за да создадат посебни емоции и сензации.

Уметноста на архитектот е дефинирана од самиот себе како граѓанска уметност која е инспирирана од времето и традициите. Токму за овој аспект, тој отвора нови и бесконечни хоризонти.